Van ideale man naar gewone man

“When the male assumes the male position, he cannot assume it fully; which is to say that the male must produce masculinity and yet not produce it- a play in which the actor is not so much in danger of forgetting his lines as of being struck dumb in the first act…Idealization might be defined here as the gap between the actual body and that higher imago of the body that constitutes the masculine ideal, the identification to which the male subject aspires and is also prevented from attaining, at the point of sexual power.” Norman  Bryson, pp. 233/234

Maar wat vindt de ‘gewone’ man van de representatie van de ‘ideale’ man? Ik was benieuwd naar deze vraag na het lezen van de teksten, en na het zien van het onderstaande filmpje over mannen in reclames. Het kijken naar reclames beïnvloedt het creëren van een identiteit, waarbij een bepaald schoonheidsideaal wordt voorgeschoteld; een gespierd lichaam als voornaamste. Een beeld dat past bij de stereotiepe gedachte over normative masculinity. Laura Mulvey geeft aan dat het kijken als man, naar een andere man een narcistisch kijkplezier. Je ziet iets dat mooier en beter is. Je wil je identificeren met deze man en er hetzelfde uit zien, en daarom koop je die broek. Alleen kan deze vorm van identificatie ook problematisch zijn. Bij vrouwen leidt het beeld al jaren tot eetstoornissen, diëten en onzekerheden. Eveneens kan de representatie van de mannelijke modellen een problematische invloed op het schoonheidsideaal waar de man aan moet voldoen om sexy te worden gezien.  In de reclamewereld wordt telkens gezocht naar nieuwe manieren om het doelpubliek te bereiken. Neem Dove als voorbeeld. Zij hebben een advertentie gemaakt met ‘normale’ modellen. Modellen met hier en daar iets meer vet, en iets minder gespierd. Uit onderzoek bleek dat vrouwen deze manier van adverteren kiezen boven slanke modellen. Reeds is er een recent onderzoek gedaan door Astrid Nobels met de vraag of hetzelfde geldt voor mannen. Het onderzoek bestond simpel weg uit een groep mannen waar aan twee verschillende versies van een advertentie werden laten zien; een mannelijk model met een strakke sixpack, en een model met een minder strak lichaam. Geconcludeerd werd dat minder gespierde mannen een voorkeur hebben voor minder gespierde modellen. Het maken van reclames hoeft dus niet per se met gespierde mannen. Uit deze bevindingen is het misschien zelfs effectiever om de modellen aan te passen aan de doelgroep. En aangezien de grote meerderheid van de mannelijke bevolking niet het perfecte lichaam heeft, heeft geen zin om in reclames daar mee geconfronteerd te worden.