What counts is what the heroine provokes, or
rather what she represents. She is the one, or rather the love or fear she
inspires in the hero, or else the concern he feels for her, who makes him act
the way he does. In herself the woman has not the slightest importance. (Budd
Boetticher)
Zoals in het laatste college en in Mulvey’s
tekst besproken is, is de vrouw in onder andere films het object van ‘the gaze’.
Deze quote die Mulvey eveneens citeerde deed me denken aan Fellini’s ‘La Dolce
Vita’, waarin Anita Ekberg een celebrity speelt. Wanneer je de filmposter
bekijkt, krijg je het idee dat Ekberg een significante rol speelt. Dit vooral
omdat zij de film overduidelijk hoort te verkopen (ze wordt zelfs op de poster
geobjectificeerd) en doordat haar naam groot onder de poster staat. Het viel me
echter op dat ze in de film niet alleen passief is, maar verder voor het
verhaal geen toevoeging lijkt te hebben. Haar aanwezigheid is enkel een korte afleiding
voor de hoofdpersoon. Vooral het laatste deel van de quote “In herself the
woman has not the slightest importance” vond ik hier toepasselijk.
Ik denk dat je hier ook rekening moet houden met het feit dat het personage Sylvia (Anita Ekberg) een celebrity moet voorstellen, en daarmee er een soort afstand moet zijn tussen haar en Marcello (dus dat de sterrenstatus van het personage hier ook een rol speelt), met Marcello als degene die de elite van Rome gadeslaat. Het gaat in La Dolce Vita volgens mij ook vooral om een oppervlakkige weergave van de 'high society' (verteld in korte episoden op een niet perse conventionele plot-driven manier, en vaak gebaseerd op real-life schandalen uit die tijd), dus is het niet zo raar dat ze op deze manier weergegeven (onbereikbaar, passief) wordt. Maar het is inderdaad wel zo dat zij zich in een aantal scènes presenteert op een exhibitionistische manier (denk aan de dansscène), en Marcello alle taferelen op een voyeuristische manier opneemt, dus in dat opzicht neemt het inderdaad niet weg dat het nog altijd een man is die de blik draagt. Het ligt misschien alleen iets complexer, hij laat zich bijvoorbeeld wel door haar meevoeren door de straten van Rome. Hij is wel de drager van de blik, maar op niveau van de handeling is hij eigenlijk net zo passief.
BeantwoordenVerwijderenIk denk wel ook dat je gelijk hebt in de zin dat hetgene wat je zegt typisch is voor vrouwen in de meeste van Fellini's films, zijn films gaan vaak over de dromen en seksuele fantasie van vooral de man, en dat maakt inderdaad de blik in zijn films vrij mannelijk en voyeuristisch.
Misschien leuk om een film van Fellini te nemen als case-study voor je paper? ;)