Wat mij meteen opviel, is dat gluren een interessant fenomeen is dat gecompliceerder is dan het lijkt. Op de een of andere manier willen mensen graag naar anderen gluren, zelfs als het leven van die mensen niet interessant is. Nu is het zo dat Jefferies een buurman had die dingen deed die zodanig vreemd waren dat het logisch is dat Jefferies wilde gluren, maar dat verklaart niet waarom hij ook keek naar een man die de hele dag hetzelfde stuk op de piano speelde, of naar een raam waar niets in de zien valt, maar waarvan hij weet dat er een pasgetrouwd stel woont. Ik denk zelf dat het de suggestie is die gluren zo interessant voor ons maakt. Je krijg een kijkje in het leven van een ander, maar dat kijkje geeft je niet alle informatie over de desbetreffende persoon: hoe meer je te weten komt, hoe mysterieuzer en complexer de persoon in kwestie wordt. Zo blijven we geïntrigeerd en op zoek naar nog meer informatie door nog meer te gluren. Ook interessant, is dat alle personages in de film (Lisa Fremont, detective Doyle, zuster Stella) het gluurgedrag in eerste instantie absoluut afkeuren. Wat ze zelf (misschien) niet doorhebben, is dat ze tijdens het afkeuren van dat gedrag, zelf meegluren en blijven gluren. Het lijkt dus iets te zijn wat voor mensen zo aanlokkelijk is te doen, dat hoewel we het afkeuren, het toch niet kunnen laten. Eigenlijk is dit hypocriet, en zou je kunnen zeggen dat Jefferies eerlijker is door geen schaamte te hebben voor wat hij doet en waar hij van geniet.
Hoewel deze film naar mijn mening zeer verfijnd was en je als medegluurder laat kijken in plaats van als filmkijker, was er ook iets wat mij dwarszat, wat betreft het personage van Lisa Fremont. Ze is een prachtige dame die veel tijd aan haar verschijning besteedt, maar tegelijkertijd is ze een goede zakenvrouw. Bovendien laat ze gedurende de film zien dat ze ook niet bang is voor wat avontuur en zich goed uit penibele situaties weet te redden. Ze wordt neergezet als een vrouw die niet is als andere vrouwen en wel degelijk haar mannetje kan staan. Wat mij ergert aan de film, is dat zij aan de hand van "stereotype vrouwelijke" aanwijzingen haar conclusie trekt. Waar Jefferies vermoedt dat zijn buurman verdachte dingen doet, is dat vanwege meerdere, vreemde, nachtelijke uitjes naar onbekende bestemmingen, vanwege een koffer een zaag en een dik touw. Echter, Lisa gelooft hem pas wanneer zij te horen krijgt dat de vrouw van de geheimzinnige buurman vertrokken zou zijn zonder haar handtas. Lisa weet dat elke vrouw haar lievelingshandtas bij haar bed houdt en nooit of te nimmer zou vertrekken zonder. Ook weet ze dat geen enkele vrouw haar juwelen in haar handtas zou stoppen (dit vertelde Jefferies haar ook), want dat zorgt er alleen maar voor dat de juwelen in de knoop gaan zitten. Ook is het onmogelijk dat de vermiste buurvrouw haar trouwring zou achterlaten als ze inderdaad vertrokken was. Dit stuk in de film vind ik ergerlijk, omdat een vrouw toch weer stereotype wordt neergezet (juwelen, handtassen etc.), hoewel steeds duidelijk wordt gemaakt dat Lisa Fremont NIET stereotype vrouw is. Waarom heeft Hitchcock haar dan toch zodanig afgebeeld?
Nu is mijn vraag aan jullie of jullie dit ook zo ervaren hebben. Of hebben jullie een andere mening over dit deel in de film, zoek ik het misschien te ver of zit er een logische reden achter dat Lisa zo afgebeeld is?
(Afbeelding: Lisa Fremont las een boek over het Himalaya-gebergte. Toen ze zag dat Jefferies in slaap was gevallen, pakte ze snel weer (naar wat ik vermoed) een modeblad.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten