Dick Waving Masquerade

 

"[...] Gender is primarily a cultural construction, and for all, for men and women alike. Which at once locates masculinity not as naturally given, but as construction, and as a continuous construction that had to go until the subject's dying day. To be a subject constructed as a male involves a necessary masquerade, the masquerade of the masculine." - Bryson, 231

Het eerste beeld dat er in mij opkwam bij het lezen van dit citaat is haantjesgedrag. De dagelijkse maskerade van masculiniteit kan zich op verschillende manieren uiten, waarbij het vertonen van mannelijk (macho)gedrag soms wel tot een kunst verheven lijkt te zijn. Dit geldt zeker voor de situatie waarbij mannen onderling elkaar proberen te imponeren en op deze wijze er naar streven hun eigen mannelijkheid te bevestigen.

In het Engels wordt voor dergelijk gedrag wel eens de term "dick waving contest" gebruikt. Deze toepasselijke woordkeuze haakt mooi in op het volgende citaat:

"[...] Phallic power is signified by motivated signification - through iconicity - by their penises. They are afraid that the sight of their penis will reveal the opposite: the arbitrary, symbolic production of this particularly crucial meaning." - Van Alphen

Iconiteit speelt een grote rol bij het construeren van gender. Dit wordt op een humoristische wijze geïllustreerd door het YouTube-duo Rhett & Link in de parodie "EPIC RAP BATTLE of MANLINESS" (uiteraard in hoofdletters: dat wordt geassocieerd met groots schreeuwen, wat vaak als mannelijk beschouwd wordt). Een korte samenvatting en analyse:

    Twee buurmannen raken verzeild in een triviale confrontatie waarbij alles draait om het overtreffen van de ander. Ze omringen zichzelf in fallische symbolen - zoals grote hoeveelheden gereedschap in toenemend formaat - die een iconische relatie vormen met hun eigen masculiniteit. Terwijl de situatie steeds meer lijkt op te blazen, zijn er twee interessante momenten waarop de "wedstrijd" abrupt wordt onderbroken.
    Moment één is het verschijnen van twee andere mannen (joggers). Het haantjesgedrag houdt onmiddellijk op en maakt plaats voor omgericht gedrag; de buurmannen doen alsof er niets aan de hand is. Zodra de joggers vertrokken zijn, gaan ze gewoon weer verder waar ze gebleven waren. Dit lijkt een metafoor voor een (ongeschreven?) regel van de dick waving contest: houd het één-op-één. Immers, hoe meer mannen er betrokken zijn, des te kleiner wordt de kans dat jouw fallische kracht de grootste is.
    Moment twee vormt de clou van het filmpje: de echtgenotes van beide buurmannen komen naar buiten en onthullen dat de mannen bij lange na niet zo masculien zijn als dat ze zich deden voorkomen. Duidelijk bevangen door schaamte, druipen ze na een vluchtige blik in stilte af - het exacte tegenovergestelde van wat zich daarvoor heeft afgespeeld.

Naast het feit dat het een parodie is, heeft dit filmpje de essentie van de machocultuur als sociale constructie goed weten te vangen.